Ingat sa ASF

Ang African swine fever (ASF) ay patuloy na nananalasa sa mga populasyon ng ligaw at farmed pig sa buong Asia at Pacific. Sa patuloy na labanan laban sa sakit na ito, ang pagtuon ay lalong nabaling sa mga makabagong estratehiya tulad ng panganib na komunikasyon at pakikipag-ugnayan sa komunidad, o RCCE.

Ang pamamaraang ito ay binigyang-diin sa ikasiyam na pagpupulong ng Standing Group of Experts on ASF sa Asya at Pasipiko kamakailan na inorganisa sa Maynila ng Food and Agriculture Organization ng United Nations, ng World Organization for Animal Health, at ng Department of Agriculture-Bureau. ng Industriya ng Hayop.

Ang diskarte ay minarkahan ng isang makabuluhang pagbabago mula sa tradisyunal na mga teknikal na diskarte patungo sa pagsasama ng panlipunan at asal na mga kadahilanan sa pamamahala ng sakit.

Ang ASF ay nagpapakita ng mga pangunahing hamon: Ito ay isang lubhang nakakahawa na sakit na viral, na may rate ng pagkamatay na malapit sa 100 porsyento. Walang lunas sa ngayon, kaya’t ang mga tradisyunal na hakbang sa pagkontrol, tulad ng pag-cull sa mga nahawaan at madaling kapitan ng mga hayop, pagpapatupad ng mahigpit na biosecurity protocol, at paghihigpit sa paggalaw ng mga baboy at mga produktong baboy, ang naging pangunahing paraan ng pagkontrol na ginagamit sa ngayon.

Ang mga bakuna, bagama’t promising ay hindi panlunas sa lahat. Gayunpaman, ang mga epekto sa ekonomiya ng ASF ay matindi, kung saan ang mga kabuhayan, kalakalan, at mga kadena ng supply ng pagkain ay lubhang nagambala. Ang patuloy na likas na katangian ng virus sa kapaligiran at mga naprosesong produkto ay nagpapalubha rin ng mga pagsisikap sa pagpuksa. Kaya, ang pagtugon sa ASF ay nangangailangan ng higit pa sa mga teknikal na solusyon — hinihingi nito ang pinagsama-sama at holistic na diskarte.

Ang pagbibigay-diin sa RCCE ay binibigyang-diin kung paano ang pag-uugali ng tao ay susi sa pagkontrol sa pagkalat ng ASF. Sa katunayan, ang paghahatid ng sakit sa mga alagang hayop at ligaw na baboy ay malaki ang impluwensya ng mga aktibidad ng tao tulad ng mga pagbisita sa bukid, paggalaw ng mga hayop, at kalakalan. Itinatampok nito ang isang kritikal na agwat sa aming kasalukuyang mga diskarte sa pagtugon, na maaaring makatulong sa mga epektibong diskarte sa RCCE sa pag-bridging.

Sa Pilipinas, ipinakita ng Community ASF Biosecurity Intervention pilot kung paano ang pagsali sa mga magsasaka sa co-developing biosecurity measures ay maaaring makabuluhang mapahusay ang on-ground na pagpapatupad at pag-iwas sa pagkalat ng sakit.

Habang sumusulong tayo, malinaw ang panawagan sa pagkilos: dapat tayong mamuhunan at palakasin ang mga patakaran sa pamamahala ng ASF at RCCE na nakabatay sa ebidensya. Kabilang dito ang pagbuo ng matatag na mga balangkas ng komunikasyon na alam ng pinakamahuhusay na kagawian at iniakma upang matugunan ang mga partikular na lokal na pangangailangan.