Ang Pilipinas ay nahaharap sa isang mapait na katotohanan — ang pag-unlad ng human capital nito ay nahuhuli sa mga kapantay ng rehiyon, na nanganganib sa hinaharap nitong kaunlaran sa ekonomiya.
Dumating ito habang inilantad ng kamakailang ulat ng World Bank ang isang kritikal na agwat sa mga pamumuhunan, lalo na sa mga unang taon ng mga bata. Nililimitahan ng underinvestment na ito ang potensyal ng kabataang Pilipino, na humahadlang sa kanilang kakayahang mag-ambag nang buo sa pag-unlad ng bansa.
Ang ulat ay nagpinta ng isang nakababahalang larawan — ang marka ng Human Capital Index (HCI) ng Pilipinas na 0.52 ay nangangahulugan na ang isang batang ipinanganak ngayon ay maaari lamang makamit ang 52 porsiyento ng kanilang potensyal na produktibidad sa pagtanda. Malaki ang kaibahan nito sa mga average na rehiyon at ang mga marka ng mga kalapit na bansa tulad ng Vietnam na may 0.69 at Thailand na may 0.61.
Bagama’t ipinagmamalaki ng Pilipinas ang mataas na inaasahang taon ng marka ng pag-aaral, kulang ito sa mga mahahalagang lugar tulad ng nutrisyon at pag-unlad ng maagang pagkabata. Ang pagbabawas ng paglaki sa mga batang wala pang limang taong gulang at mas mababang mga rate ng kaligtasan ng buhay kumpara sa kanilang mga kapantay sa rehiyon ay nagpapakita ng pagpapabaya na ito.
Ang pangangailangan ng madaliang pagkilos ay malinaw. Gaya ng iginiit ng country director ng World Bank na si Ndiamé Diop, ang pamumuhunan sa human capital ay hindi lamang mahalaga, ito ang susi sa pag-unlock ng potensyal ng Pilipinas bilang isang ekonomiyang may mataas na kita.
Sa kabutihang palad, kinikilala ng gobyerno ang pangangailangang ito at nagpatupad ng mga hakbangin tulad ng Pantawid Pamilyang Pilipino Program (4Ps). Gayunpaman, tulad ng tamang itinuro ni National Economic and Development Authority Secretary Balisacan, ang mga programang ito ay madalas na nakatuon sa mas matatandang mga bata, na nag-iiwan ng kritikal na puwang sa unang limang taon ng buhay.
Ang pag-unlad ng maagang pagkabata ay nagtatakda ng pundasyon para sa hinaharap na pag-aaral at kagalingan. Ang pagkawala ng mahalagang window na ito ay maaaring magkaroon ng pangmatagalang kahihinatnan, na naglilimita sa potensyal ng isang bata sa buong buhay nila.
Upang tunay na mapakinabangan ang diwa ng Pilipino at maisulong ang pag-unlad ng bansa, kailangan ng Pilipinas ng komprehensibong diskarte. Ang pamumuhunan sa mga programa ng maagang pagkabata tulad ng suporta sa nutrisyon, kalidad ng pre-school na edukasyon, at edukasyon ng magulang ay mahalaga.
